ستاره‌های صبری که خاموش شدند

مرحوم حاج سیدعزیزالله اسدی پدر شهید والامقام سیدعلی اسدی و برادر شهید گرانقدر سیدناصر اسدی از شهدای شهرستان سلطانیه پس از سال‌ها انتظار و دوری از فرزند سرانجام دارفانی را وداع گفت و به فرزند شهیدش پیوست.

شهید والامقام سیدعلی اسدی هشتم فروردین ۱۳۴۸، در روستای خیرآباد از توابع شهرستان سلطانیه به دنیا آمد. وی از سوی بسیج در جبهه حضور یافت.

این شهید والامقام بیست و دوم تیر ۱۳۶۵‏، در بانه هنگام درگیری با گروه‌های ضدانقلاب بر اثر اصابت ترکش مین به دست و سینه، شهید شد. مزار او در زادگاهش واقع است.

حاجیه خانم صفوره نجفی نیز مادر شهید والامقام احمد علیجانی است که وی نیز پس از سال‌ها دوری و تحمل فراق فرزند دعوت حق را لبیک گفته و به فرزند شهیدش پیوست.

پیکر این مادر فداکار و اسوه صبر و ایثار با حضور مردم ولایت‌مدار و مسئولان در روستای دیزج آباد به خاک سپرده شد.

‌گفتنی است؛ شهید والامقام احمد علیجانی دوم خرداد ۱۳۴۴‏، در روستای دیزج آباد از توابع شهرستان زنجان چشم به جهان گشود. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. بیستم دی ۱۳۶۵‏، در شلمچه بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در زادگاهش واقع است.

مراسم تشییع و تدفین این پدر و مادر شهید با حضور جمعی از مسئولان و خانواده‌های معظم شهدا و ایثارگران برگزار شد.

وقتی سخن از پدر و مادر شهیدان می‌شود، ذهن‌ها به سمت بزرگ‌منشی، ایثار و صبری بی‌پایان سوق پیدا می‌کند. آن‌ها کسانی هستند که عزیزترین دارایی خود، یعنی فرزندشان را در راه آرمان‌های الهی و ملی فدا کرده‌اند. این ازخودگذشتگی، تنها با تکیه بر ایمان عمیق و باور به مقام والای شهادت امکان‌پذیر است. والدین شهدا، با دل‌های شکسته اما پر از افتخار، معنای حقیقی صبر و پایداری را به نمایش می‌گذارند.

پدر و مادر شهید، علاوه بر تحمل رنج فراق، بار مسئولیتی سنگین بر دوش دارند. آن‌ها با رفتار و گفتار خود، یاد و خاطره فرزندشان را زنده نگه می‌دارند و پیام ارزشمند شهادت را به نسل‌های آینده منتقل می‌کنند. جامعه نیز با دیدن استواری آن‌ها در برابر سختی‌ها، روحیه‌ای تازه می‌گیرد و برای حفظ آرمان‌های شهدا مصمم‌تر می‌شود.

ایستادگی پدر و مادر شهید تنها یک صبر منفعلانه نیست؛ بلکه نوعی جهاد است که هدفش حفظ فرهنگ ایثار و مقاومت در جامعه است. آن‌ها با تحمل این رنج عظیم، به ما یادآوری می‌کنند که ارزش‌هایی همچون آزادی، عدالت و ایمان، بهایی دارد و این بها را شهیدان و خانواده‌های آن‌ها با جان و دل پرداخت کرده‌اند.

پدر و مادر شهید همان‌هایی هستند که در سکوت و بدون ادعا، سنگین‌ترین بار دنیا را بر دوش می‌کشند. آن‌ها شب‌ها با یاد عزیزترین انسان زندگی‌شان اشک می‌ریزند و روزها با لبخندی بر لب، پیام‌آور افتخار و ایثار هستند. این بزرگواران، نماد واقعی عشق به وطن و ایمان به خداوند هستند؛ چرا که فرزند خود را که حاصل یک عمر تلاش و امیدشان بوده، در راه ارزش‌هایی والا تقدیم کرده‌اند.

این والدین، الگوی استقامت و انسانیت برای تمام جامعه هستند. آن‌ها به ما می‌آموزند که چگونه می‌توان در سخت‌ترین شرایط، تسلیم ناامیدی نشد و با تکیه بر ایمان، ادامه داد. حتی در زمان‌هایی که دل‌هایشان از داغ فرزند تنگ می‌شود، با یادآوری آرمان‌های شهید، به خود قوت قلب می‌دهند و با افتخار از راهی که فرزندشان انتخاب کرده سخن می‌گویند.

پدر و مادر شهید، معلمانی خاموش‌اند که درس‌های بزرگی به ما می‌دهند، درس ایثار، وفاداری و امید. آن‌ها به ما نشان می‌دهند که ارزش‌های بزرگ، با صبر و ازخودگذشتگی زنده می‌مانند. این بزرگواران، با وجود زخم‌های عمیق دل‌شان، چراغی برای جامعه هستند تا مسیر درست را در ظلمت دنیا گم نکنیم و با یاد شهیدان، به سوی آینده‌ای روشن گام برداریم.

پایان خبر مجله gcorg