معرفی خالق «بیمارستان چشم پرنده» که در ۹۴ سالگی درگذشت

به گزارش مجله gcorg پیتون که یک چشم پزشک آرمان گرا بود روشی مبتکرانه برای درمان نابینایی در مناطق دورافتاده جهان ارائه داد و آن مجهز کردن یک هواپیما به اتاق عمل تخصصی چشم بود.

به نقل از نیویورک تایمز دیوید پیتون چشم پزشک آرمان گرا و نوآور که پروژه اوربیس را آغاز کرد و یک جت هواپیمایی یونایتد را به یک بیمارستان پرنده تبدیل کرد که جراحان را به کشورهای در حال توسعه برای جراحی بیماران و آموزش پزشکان محلی می برد در روز سوم آوریل در خانه اش در رینو نوادا درگذشته است. او ۹۴ ساله بود. درگذشت او توسط پسرش تاونلی تایید شد.

دکتر پیتون پسر یک جراح چشم برجسته نیویورکی بود. او در اوایل دهه ۱۹۷۰ در مؤسسه چشم ویلمر در دانشگاه جانز هاپکینز تدریس می کرد و در همان زمان بود که با مشاهده افزایش موارد نابینایی قابل پیشگیری در مناطق دورافتاده دچار ناامیدی شد.

او در خاطرات خود با عنوان «دید دوم: مناظری از سفر ادیسه وار یک چشم پزشک» نوشت: به چشم پزشکان بیشتری نیاز بود اما به همان اندازه نیز اهمیت تقویت آموزش پزشکی پزشکان وجود داشت.

او ارسال محموله های تجهیزات را در نظر داشت که تقریبا مشابه کاری بود که یک سیرک انجام می دهد اما این کار چالش های لجستیکی را به همراه داشت. او به امکان استفاده از یک کشتی پزشکی مانند کشتی ای که پروژه امید را به عنوان یک گروه بشردوستانه به سراسر جهان فرستاد فکر کرد اما این به نظر او خیلی آهسته بود و سپس ایده ای به ذهنش رسید: آیا یک هواپیما می تواند راه حل باشد؟ یک هواپیمای به اندازه کافی بزرگ می تواند به یک اتاق عمل و یک کلاس درس با تمام امکانات لازم تبدیل شود.

تنها چیزی که او نیاز داشت یک هواپیما بود. او از ارتش خواست که یک هواپیما اهدا کند اما این کار نشدنی بود. او برای خرید هواپیما به چندین دانشگاه مراجعه کرد اما مدیران درخواست او را رد کردند و گفتند که این ایده عملی نیست.

بروس اسپیوی (Bruce Spivey) رئیس و بنیانگذار آکادمی چشم پزشکی آمریکا در مصاحبه ای گفت: دیوید مایل بود ریسک هایی را بپذیرد که دیگران حاضر به انجام آن نبودند. او الهام بخش بود و تسلیم نشد.

دکتر پیتون تصمیم گرفت خودش به تنهایی بودجه لازم را جمع آوری کند. در سال ۱۹۷۳ او پروژه اوربیس را با گروهی از چهره های ثروتمند و بانفوذ جامعه مانند بتسی تریپ وینرایت (Betsy Trippe Wainwright) دختر بنیانگذار خطوط هوایی جهانی پان امریکن تاسیس کرد.

در سال ۱۹۸۰ آقای تریپ به متقاعد کردن ادوارد کارلسون مدیر اجرایی یونایتد ایرلاینز برای اهدای یک جت DC-۸ کمک کرد. آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده ۱.۲۵ میلیون دلار برای تبدیل هواپیما به بیمارستانی با اتاق عمل اتاق ریکاوری و کلاس درس مجهز به تلویزیون کمک کرد تا کادر پزشکی محلی بتوانند جراحی ها را تماشا کنند.

جراحان و پرستاران داوطلبانه خدمات خود را ارائه دادند و موافقت کردند که دو تا چهار هفته را در خارج از کشور بگذرانند. اولین پرواز در سال ۱۹۸۲ به پاناما بود. سپس هواپیما به پرو اردن نپال و فراتر از آن رفت. مادر ترزا یک بار از آنجا بازدید کرد. فیدل کاسترو رهبر کوبا نیز به آنجا رفت.

در سال ۱۹۹۹ مجله ساندی تایمز لندن خبرنگاری را به کوبا فرستاد تا در مورد این هواپیما که اکنون به عنوان بیمارستان چشم پرنده شناخته می شود بنویسد. یکی از بیمارانی که به آنجا رسید دختری ۱۴ ساله به نام جولیا بود.

در مقاله ساندی تایمز آمده است: در کشورهای توسعه یافته وضعیت جولیا چیزی در حد یک سوزش چشم بود. او دچار التهاب یوئیت داخل چشم شده بود که می شد در مراحل ابتدایی آن را با قطره چشم حل کرد.

پزشک او ادوارد هالند یک جراح برجسته چشم بود.

مقاله ساندی تایمز نوشت: هالند از تیغ کوچکی برای ایجاد سوراخ هایی استفاده می کند که به او اجازه می دهد ابزارهایش را وارد چشم کند و خیلی زود بافت زخم جولیا را بیرون می کشد. با بیرون کشیدن بافت یک مردمک تیره که برای یک دهه دیده نشده بود آشکار می شود. این یک لحظه تأثیرگذار است. سپس او آب مروارید را برمی دارد و یک لنز در چشم قرار می دهد تا چشم شکل خود را حفظ کند.

چشم پزشکان کوبایی که در اتاق معاینه این جراحی را تماشا می کردند شروع به تشویق کردند. اما پس از اتمام جراحی جولیا هنوز نمی توانست ببیند.

در این مقاله آمده است: سپس یک معجزه کوچک آغاز شد. همانطور که تورم شروع به کاهش می کرد او دنیای اطراف خود را کاوش می کرد. دقیقه به دقیقه می توانست موارد جدیدی ببیند.

دیوید پیتون در روز ۱۶ اوت سال ۱۹۳۰ در بالتیمور متولد شد و در منهتن بزرگ شد. پدرش ریچارد تاونلی پیتون متخصص پیوند قرنیه بود و بانک چشمی برای ترمیم بینایی تاسیس کرد. مادرش هلن پیتون طراح داخلی بود. او در خاطراتش به بزرگ شدن در «میان افراد خوب باهوش و اهل سفر» اشاره می کند.

دیوید در مدرسه هیل یک مدرسه شبانه روزی در پاتس تاون پنسیلوانیا تحصیل کرد. در آنجا با جیمز ای. بیکر سوم یک تگزاسی که بعدها وزیر امور خارجه رئیس جمهور جورج اچ. دبلیو. بوش شد آشنا شد. آنها در دانشگاه پرینستون هم اتاقی و از بهترین دوستان هم بودند.

آقای بیکر در مصاحبه ای گفت: دیوید از خانواده ای بسیار مرفه بود اما متواضع و بسیار دوست داشتنی بود. او اهداف زندگی اش را مشخص کرده بود. او دانشجوی بسیار بهتری نسبت به من بود.

پیتون پس از فارغ التحصیلی از پرینستون در سال ۱۹۵۲ مدرک پزشکی خود را از دانشگاه جانز هاپکینز دریافت کرد. او در سمت های ارشد در مؤسسه چشم پزشکی ویلمر کار کرد و به عنوان رئیس بخش چشم پزشکی کالج پزشکی بیلور در هوستون خدمت کرد. در سال ۱۹۷۹ در حالی که هنوز در تلاش برای تهیه هواپیما برای پروژه اوربیس بود مدیر پزشکی بیمارستان تخصصی چشم ملک خالد در ریاض عربستان سعودی شد.

دکتر پیتون سه بار ازدواج کرد که دو مورد از آنها به طلاق انجامید. همسر سوم او دایان نیز در سال ۲۰۲۲ درگذشت. علاوه بر پسرش دو نوه از او به یادگار مانده است.

دکتر پیتون در سال ۱۹۸۷ پس از اختلاف با هیئت مدیره سمت خود را به عنوان مدیر پزشکی پروژه اوربیس ترک کرد و اگرچه ارتباط رسمی او با این سازمان پایان یافته بود اما او گهگاه به عنوان مشاور غیررسمی فعالیت می کرد.

این سازمان که اکنون اوربیس اینترنشنال نام دارد سومین هواپیمای خود را که یک MD-۱۰ اهدایی از فدرال اکسپرس است به پرواز درآورده است.

طبق آخرین گزارش سالانه از سال ۲۰۱۴ تا ۲۰۲۳ شرکت اوربیس بیش از ۶۲۱ هزار عمل جراحی انجام داده و بیش از ۴۲۴ هزار جلسه آموزشی برای پزشکان پرستاران و سایر ارائه دهندگان خدمات درمان ارائه داده است.

دکتر هانتر چروِک معاون رئیس خدمات و فناوری های بالینی این سازمان در مصاحبه ای گفت: «این هواپیما واقعاً یک مکان بی نظیر است. این یک ایده فوق العاده جسورانه و رؤیایی بود.

پایان خبر مجله gcorg